„Kryzysowy Niezbędnik Nauczyciela” > Szkoła Dobrej Relacji

Z zaangażowaniem wykonujesz swoją pracę w szkole, a wciąż czujesz złość i frustrację?
Masz wrażenie, że bez przerwy gasisz szkolne „pożary”?
Każdy dzień przynosi masę wyzwań emocjonalnych w relacjach z uczniami/uczennicami, innymi nauczycielami/nauczycielkami, dyrekcją i rodzicami?
W przytłoczeniu biurokracją szkolną i wymaganiami programowymi zaczynasz gubić siebie?
A może czujesz, że goniące terminy i rosnące oczekiwania uniemożliwiają Ci skupienie się na istocie Twojej pracy, czyli nauczaniu?

Czas zadbać o siebie i zjechać na pobocze! Przygotowałam dla Ciebie poradnik, który pomaga ogarnąć swoje emocje w chaosie szkolnych spraw. Blisko 200 stron konkretnych porad wynikających z doświadczenia nauczycielki-praktyczki.

Od naszego dobrostanu zależy tak wiele: efektywność nauczania, głębokość budowanych w szkole relacji i siła naszego wpływu na uczniów/uczennice. Warto nauczyć się tego, czego nie uczono nas na studiach: regulowania swoich emocji w stresujących sytuacjach i umiejętności odpoczywania! Warto dać sobie prawo do tego, by zająć się własnym dobrostanem bez towarzyszącego poczucia winy. Praca w szkole jest bardzo wymagająca, ale może być też radosna, spokojna, pełna pozytywnych wyzwań i wsparcia ze strony innych.

„Kryzysowy Niezbędnik Nauczyciela” to:

przejrzysty poradnik na temat tego, jak dbać o siebie, gdy szkoła zamienia się w emocjonalny poligon - napisany przez praktyka dla praktyków,
odwołania do konkretnych problemów nauczycieli/nauczycielek z polskich szkół,
wskazówki i rozwiązania, które można zastosować od razu, „na cito”, ale też takie, które warto wdrażać w perspektywie długofalowej,
dostęp do dodatkowych materiałów, artykułów, filmów i podcastów na temat nauczycielskiego dobrostanu (ukrytych w kodzie QR na okładce książki),
psychologiczna wiedza, która przyda się nie tylko w szkole i nie tylko nauczycielom/nauczycielkom – umiejętność „ogarniania siebie” jest kluczowa także dla rodziców, a także we wszystkich zawodach, w których pracujemy z innymi ludźmi.

Książka „Kryzysowy Niezbędnik Nauczyciela” to książka-apteczka pierwszej pomocy (First Aid Kit), w której znajdziecie leki na (prawie) całe szkolne zło; to książka-kocyk, którym się otulicie, gdy jest Wam trudno; to książka-poradnik, który nauczy Was, jak podczas szkolnych wyzwań być swoim najważniejszym wsparciem.

Co to tak naprawdę znaczy? W czym mogę Ci pomóc?

pokażę Ci, jak się regenerować, gdy zmęczenie szkolnymi obowiązkami bierze górę i jak nie mieć z tego powodu wyrzutów sumienia,
nauczę nadawać odpowiedni priorytet zadaniom, byś nie miał(-a) poczucia, że wciąż gonisz własny ogon,
podzielę się sposobami na asertywne reagowanie na oczekiwania otoczenia (rodziców, innych nauczycieli/nauczycielek, dyrekcji) i na absurdy systemu,
nauczę Cię „łapać dystans” wobec szkolnych sytuacji, które wyprowadzają Cię z równowagi i pokażę, jak regulować swoje emocje, gdy robi się „gorąco”,
uświadomię Ci, że traktowanie siebie z łagodnością jest najlepszym punktem wyjścia, gdy pracujesz z dziećmi i młodzieżą,
pokażę, jak mądrze narzekać, jak prosić o pomoc i jak tworzyć w szkole wspólnotę, w której poczujesz się „jak w domu”,
pomogę Ci budować trwałe i wspierające szkolne relacje – począwszy od najważniejszej z nich – relacji z samym/samą sobą.

Na rynku znajdziesz wiele poradników dotyczących tematyki wellness i dobrostanu; pełne są one zwrotów typu „zadbaj o siebie”, „to Ty jesteś ważna(-y)”, „odpuść”, „wyluzuj”. Zdania te pięknie brzmią, ale często nie niosą głębszych treści. Do tego dochodzi specyfika pracy w szkole – nie każda porada da się zastosować, gdy jesteś nauczycielem/nauczycielką: nie dość, że pracujesz swoją osobowością, to jeszcze Twoje główne zadanie polega na codziennym wspieraniu innych i pomaganiu im.

„Kryzysowy Niezbędnik Nauczyciela” jest napisany przez praktyczkę – dla praktyków. Pokazuje, jak skuteczniej „ogarniać siebie” w szkolnej rzeczywistości pełnej trudnych momentów i kryzysów. Te kryzysy codziennie opisują mi nauczyciele/nauczycielki, którzy zgłaszają się na konsultacje i biorą udział w moich szkoleniach. „Kryzysowy Niezbędnik” odnosi się do tych problemów i proponuje konkretne rozwiązania oparte na moim własnym doświadczeniu. A ja, tak jak i Ty, jestem w ciągłej nauczycielskiej drodze w kierunku swojego dobrostanu. Zapraszam Cię do wspólnej podróży.

Nauczycielko, Nauczycielu - nie jesteś i nie musisz być niezniszczalna, niezniszczalny. Masz prawo do swoich emocji, również trudnych. Będą przytrafiać ci się i chwilę radości, i kryzysy. Ważniejsze jednak, że w jednych i drugich nie musisz być sama, sam. Masz wsparcie w osobie Natalii i cudownej książki, która może być elementarzem troski o siebie. To od niej zaczyna się wiele dobrych rzeczy. Serdecznie polecam: Natalię, książkę i troskę.

Justyna Suchecka-Jadczak - dziennikarka specjalizująca się w tematyce edukacyjnej, instruktorka tańca i pisarka.

Przywykliśmy ciągle czegoś od nauczycieli oczekiwać, oceniać to, co robią, punktować, uprzejmie doradzać, przyglądać się szkolnej rzeczywistości z perspektywy dzieci. Teraz przychodzi ktoś, kto patrzy na nauczycielską pracę od środka, kto mówi: „byłam tam, dobrze wiem, jak to jest”. Natalia Boszczyk w swojej książce wysyła przesłanie: „Nauczycielu, jesteś ważny”. To co myślisz jest ważne, to jak się czujesz jest ważne i wpływa na jakość Twojej pracy i satysfakcję z jej wykonywania. I to poświęcenie uwagi samemu sobie jest szczególnie ważne, gdy pojawia się kryzys. Polecam wszystkim nauczycielom. Tym, którzy doświadczają kryzysu i tym, którzy szukają wsparcia w wymagającej codzienności. Jesteście ważni. Żeby być dla innych, warto najpierw nauczyć się troszczyć o siebie.

Małgorzata Stańczyk – psycholog, dziennikarka, propagatorka rodzicielstwa bliskości, mama trójki dzieci; www.gosiastanczyk.pl

Chcę być szczęśliwą nauczycielką/nauczycielem!:) Jak to zrobić, skoro jestem sfrustrowana/ sfrustrowany, chyba już wypalona/wypalony albo gdy tej frustracji i wypalenia chcę uniknąć? Ja już wiem, bo otwieram się na to szczęście! Sięgnęłam po tę książkę i znalazłam w niej klucz do tego stanu – dobrostanu - otwierałam strona po stronie „Niezbędnik Kryzysowego Nauczyciela” i zamykałam je za sobą, z każdą stroną z coraz większym poczuciem własnej wartości... Z pewnością nie raz będę do nich wracać, bo tego szczęścia trzeba się nauczyć, ten stan trzeba wyćwiczyć, wypracowywać codziennie.

Już pierwsze strony książki budują wewnętrzne poczucie relacji z jej autorką poprzez identyfikację z zaakcentowanymi codziennymi problemami i związanymi z nimi emocjami nauczyciela. A przy tym poczucie siły i własnej wartości: „jestem ważna, mam prawo stawiania się na pierwszym miejscu”. To od razu obudzi na nowo nadzieję i wiarę w sens nauczycielskiej misji, a zwłaszcza u sfrustrowanego nauczyciela albo takiego, który znajduje się właśnie w chwili słabości, w tytułowym kryzysie. Bo najważniejsza jest relacja z samą sobą.

Kiedy docieram do ostatnich stron książki mam wewnętrzne poczucie tej relacji - jestem lub jeśli jeszcze nie jestem, to mogę być szczęśliwą nauczycielką i dyrektorką, bo wiem, że przede wszystkim muszę być szczęśliwym człowiekiem! I tym szczęściem dzielić się z innymi 🙂

Aneta Tyniów - dyrektorka Ekologicznej Szkoły Podstawowej nr 7 im. J. Tuwima w Bielawie.

Nazywam się Natalia Boszczyk – jestem autorką książki Dobre relacje w szkole; dyplomowaną nauczycielką języka polskiego, psycholożką, certyfikowaną tutorką II stopnia i mediatorką. Jako trenerka prowadzę szkolenia dla nauczycieli/nauczycielek, mentoruję też w kursach internetowych dla nauczycieli/nauczycielek.

Moją supermocą jest umiejętność budowania dobrych relacji w szkole, dlatego tworzę bloga Szkoła Dobrej Relacji, na którym dzielę się wiedzą i pomysłami, jak budować takie relacje w szkole i w domu. Za mną: 17 lat pracy z młodzieżą i dziećmi, 8 lat pracy mentorskiej z nauczycielami, ponad 300 godzin tutoringu z młodzieżą, ponad 300 godzin warsztatów psychoedukacyjnych, ponad 300 godzin indywidualnych konsultacji z nauczycielami i rodzicami.

Mogę o sobie powiedzieć „nauczycielka z powołania”, ale nawet najsilniejsze powołanie nie jest w stanie ochronić przed wyczerpaniem emocjonalnym, z jakim bardzo często wiąże się moja praca w szkole. W jaki sposób unikam na co dzień utkwienia w „martwym punkcie”, jak ładuję swoje psychiczne baterie i co robię, gdy szkoła zamienia się w emocjonalny poligon? – wszystko to opisałam w „Kryzysowym Niezbędniku Nauczyciela”. Teraz Ty możesz skorzystać z moich doświadczeń i konkretnej psychologicznej wiedzy. Zapraszam: zadbaj o siebie, żebyś mógł(-a) zadbać o innych!

Poczucie przytłoczenia obowiązkami, brak zasobów emocjonalnych, by z uważnością pochylać się nad problemami uczniów/uczennic; nieumiejętność odpoczywania i dbania o siebie w trudnych szkolnych sytuacjach...? Znam to, byłam w tym miejscu... Kiedy spoglądam na samą siebie sprzed paru lat, widzę obraz nauczycielki wyjątkowo zaangażowanej, bardzo pracowitej, szczególnie sumiennej i zawsze zabieganej. Mimo że moi byli uczniowie/uczennice z tego czasu miło wspominają współpracę ze mną, ja sama kojarzę ten czas z wielkim napięciem i zmęczeniem. Zdarzały się momenty, że wstawałam o 4.30, żeby sprawdzić wypracowania albo przygotować się do wyjazdu, a o 23.30 tego samego dnia siedziałam z uczniami przy ognisku. Wydawało mi się, że do każdych zajęć muszę opracować „fajerwerki” metodyczne, a gdy rodzic chciał natychmiast porozmawiać o trudnym problemie – nie wypadało mi odmówić. Miałam ciągłe poczucie „zajechania”, ale wydawało mi się, że tak powinna wyglądać praca nauczycielki. I nawet byłam dumna, że robię tak dużo, tak sumiennie i z taką pasją. Nie zauważyłam, że była to równia pochyła do wypalenia zawodowego.

Jak jest dziś? Dziś wiem, że „kultura zachrzaniania” nie prowadzi do niczego dobrego – ani dla mnie, ani dla moich uczniów/uczennic. Powoli nauczyłam się dbać o siebie z łagodnością, mówić do siebie wspierająco; dałam sobie przyzwolenie na gorsze dni, nauczyłam się też prosić o pomoc, gdy jest mi trudno. Z uważnością traktuję wszystkie sygnały, jakie wysyła do mnie ciało i psychika - są one przecież moimi narzędziami pracy. Powoli też uczę się odpuszczać, bo wiem, że mądre odpuszczanie wspiera mnie w bardziej efektywnym wykonywaniu obowiązków i budowaniu szkolnych relacji. Jestem przekonana, że jeśli nie zadbam o siebie, nie będę mogła dbać o innych.

Przeszłam drogę od wypalenia do równowagi, dlatego chcę dzielić się swoimi sposobami na „ogarnianie siebie” w trudnej szkolnej rzeczywistości. Wierzę, że moja historia może zainspirować Cię do zrobienia pierwszego kroku na drodze nauczycielskiego dobrostanu.